Niezależnie od zaawansowania lotniczego, niewątpliwie każdy pamięta dokładnie swój pierwszy samodzielny lot. Oswojenie z powietrznym oceanem, turbulencją, orientacją przestrzenną w kolejnym wymiarze, prędkością, wysokością i wieloma innymi zmiennymi czynnikami było rolą instruktora. Teraz pozostajemy sam na sam z Bocianem, wspaniałym ptaszyskiem. Tyle wybaczył i tyle nauczył. Zniósł niejeden wyślizg i ześlizg, twardsze lądowania. Pokazał jak nie należy lecieć i cierpliwie wszystko znosił. Teraz jest w moich rękach…
Takie wspomnienia wciąż drzemią w mojej pamięci. Dzisiaj przyglądam się, jak wylatują nasi pierwsi adepci szybowcowej przygody. Niezależnie od wieku widzę podekscytowanie, ale też skupienie i ogromną radość po pierwszych samodzielnych lotach. Mnie, teraz instruktorowi, pozostaje milczeć z radiem na ziemi i cieszyć się ich radością. Chociaż emocje również są niemałe.
Wczoraj po raz pierwszy polecieli samodzielnie panna Kaja, pan Piotr i pan Krzysztof.
Gratulujemy!
