UWAGA!
INFORMACJA O SPOTKANIU KOLEŻANEK I KOLEGÓW LOTNIKÓW LATAJĄCYCH W AEROKLUBIE BYDGOSKIM W LATACH 70 TYCH I 80 TYCH

Minęło już 2 lata od naszego ostatniego spotkania, w miłym towarzystwie przy grillu w Aeroklubie Bydgoskim.
Czas aby się spotkać, z tymi, którzy byli na spotkaniu oraz tymi, którzy z jakiś powodów nie mogli dotrzeć.
Spotkanie planowane jest na 24 maja 2025 roku od godziny 16.00 przy grillu.
Gdyby nie było pogody, proszę zabrać kurtki (grill jest zadaszony), ewentualnie przy bardzo złej pogodzie spotykamy się na sali wykładowej.
Spotkanie jest składkowe, jak to dawniej bywało, po 50 zł na osobę. Będą kiełbaski, piwo, i coś mocniejszego. Można oczywiście przywieźć ze sobą coś dodatkowego.
Jesteśmy już wiekowi, wypadałoby spotkać się, pogadać, powspominać, pooglądać sprzęt, jaki jest aktualnie w Aeroklubie, pooddychać powietrzem trawy na lotnisku.
Kto nie był na ostatnim spotkaniu dwa lata temu, wystarczy przypomnieć, że byli z nami m. innymi nasi zacni koledzy jak chociażby Bogdan Węgierski czy Tadeusz Gołata.
Bardzo serdecznie będziemy ich gościć ponownie. Zapraszamy wszystkich pilotów i spadochroniarzy oraz osoby towarzyszące.
Taka okazja, żeby się spotkać i przy dobrej pogodzie popatrzeć jeszcze na loty, może się nie powtórzyć.
KOLEŻANKI I KOLEDZY, OBECNOŚĆ OBOWIĄZKOWA.
Proszę o potwierdzenie przybycia na spotkanie. Telefon w sprawach organizacyjnych 601 91 91 90

Na potwierdzenia oczekuję do dnia 22.05.2025 w celu zaplanowania i przygotowania odpowiedniej liczby miejsc, napojów i poczęstunku.

Osoby, które nie potwierdzą przybycia, również serdecznie zapraszam, ale posiłki i napoje proszę zorganizować we własnym zakresie.

Z lotniczym pozdrowieniem Mariusz Hercog.

Szanowni Państwo, z ogromną radością podsyłam do Państwa nagranie, które powstało przy współpracy Bydgoskiego Aeroklubu! Pan Bogusław Węgierski oraz panna Magdalena Dolewska okazali się wspaniałymi rozmówcami, dzięki czemu udało nam się zmontować nagranie o pracy pilota. Materiał jest przeznaczony dla nauczycieli, doradców zawodowych oraz dla młodych ludzi, którzy szukają swojej drogi życiowej.

Dziękuję za owocną współpracę!
Pozdrawiam serdecznie!

Piotr Szczepańczyk – nauczyciel konsultant KPCEN w Bydgoszczy

Opracował: Kazimierz W. Chudziński

26 października w Bydgoszczy odbyła się uroczystość odsłonięcia autografów kolejnych laureatów: Jana Wróblewskiego i Stanisława Lejkowskiego.

Wydarzenie miało miejsce przy ulicy Długiej, gdzie po spotkaniu laureatów w Urzędzie Miasta z Prezydentem Bydgoszczy Rafałem Bruskim, wszyscy udali się w kierunku Alei Autografów. Oprócz laureatów i przedstawicieli władz miasta Bydgoszczy, na uroczystość przybyli liczni uczestnicy. Przedstawiciele Aeroklubu Bydgoskiego, zaproszeni goście oraz mieszkańcy Bydgoszczy. Uroczystość rozpoczęła się od przemówień, w których podkreślano osiągnięcia Jana Wróblewskiego – instruktora pilota, dwukrotnego szybowcowego mistrza świata w 1965r. i 1972r., szybowcowego wicemistrza świata, mistrza Polski, wyróżnionego w 1972 roku medalem Lilienthala oraz jego wkład w rozwój szybownictwa w Polsce. Prezydent miasta wyraził dumę z tego, że Bydgoszcz może się poszczycić tak znakomitym sportowcem, którego sukcesy stanowią inspirację dla kolejnych pokoleń. Po części oficjalnej przyszedł czas na odsłonięcie autografów, które zostały umieszczone w specjalnie przygotowanej przestrzeni, symbolizując upamiętnienie osiągnięć Jana Wróblewskiego oraz jego pasji do latania.

W ramach uroczystości odbył się również pokaz szybowców na Starym Rynku, który przyciągnął uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Pan Jan miał okazję raz jeszcze zasiąść za sterami szybowca FOKA.

Całe wydarzenie miało wyjątkowy charakter, łącząc lokalną społeczność oraz miłośników lotnictwa w radosnym świętowaniu osiągnięć jednego z najwybitniejszych pilotów szybowcowych w historii.

Drugim z tegorocznych laureatów został Stanisław Lejkowski, artysta plastyk, architekt wnętrz, projektant mebli, którego dzieła na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy naszego miasta.

Jan Wróblewski, 1963 r. Szyb. Mistrz PL.

Drodzy piloci, sympatycy szybownictwa,

Z okazji tej miłej uroczystości pragnę krótko przypomnieć drogę pilota-mistrza szybowcowego Jana Wróblewskiego rodowitego bydgoszczanina.

Jan Wróblewski ur. się 6 listopada 1940 r. w Bydgoszczy. W 1956 r. wstąpił do Aeroklubu Bydgoskiego i zapisał się na szkolenie szybowcowe. Z powodu braku miejsc w Szkole Szybowcowej w Fordonie  AB skierował go do Szkoły Szybowcowej w Strzebielinie. I tutaj nic nie wskazywało na to, że „wyrasta” mistrz. Podczas ostatnie lotu szkoleniowego Jan Wróblewski rozbił szybowiec. Z takim świadectwem wrócił do Bydgoszczy i nikt w AB nie chciał go przyjąć na dalsze szkolenie. Tutaj pomocną rękę wyciągnął do niego instr. pil. Zbigniew Żółkoś, który wziął go pod swoje „skrzydła”.

W roku 1957 roku uzyskał kategorię „C” pilota szybowcowego, a 20 sierpnia 1957 r. zdobył Srebrną Odznakę Szybowcową. Już 10 lipca 1962 r. zdobyć Złotą Diamentową Odznakę Szybowcową.

W czerwcu w 1963 r. w Lesznie Jan Wróblewski starował na szybowcu SZD-24C Foka 4 i został Szybowcowym Mistrzem Polski.

W lipcu 1963 r. lecąc na szybowcu SZD-24 Foka 4 Jan Wróblewski na trasie docelowo-powrotnej Leszno-Olsztyn-Leszno ustanowił nowy rekord świata 678,9 km czym potwierdził swój talent.

W następnym, 1964 roku Jan Wróblewski odniósł kolejne sukcesy, startując w X Szybowcowych Mistrzostwach Polski zajął trzecie miejsce, gdzie  z dobył brązowy medal oraz zwyciężył w X Całorocznych Zawodach Szybowcowych o Memoriał Ryszarda Bitnera. Po tych osiągnięciach Jan Wróblewski otrzymał nominację do kadry narodowej na Szybowcowe Mistrzostwa Świata w 1965 r. w South Cerney w Anglii. Startował na szybowcu Foka 4 klasy standard w klasie otwartej razem z Edwardem Makulą.

I tak, wiosną 1967 r. Jan Wróblewski rozpoczął pracę w Centrum Wyszkolenia Szybowcowego w Lesznie, jako instruktor szybowcowy. W tym samym roku w Lisich Kątach odbyły się XIII Szybowcowe Mistrzostwa Polski,  w których Jan Wróblewski zajął trzecie miejsce i zdobył brązowy medal.

W kolejnych latach 1968 i 1969 Jan Wróblewski zajął w zawodach o memoriał  Ryszarda Bittnera odpowiednio drugie i trzecie miejsce, potwierdzając tym samym, że jest w dalszym ciągu w czołówce pilotów szybowcowych.

W maju 1970 r. Jan Wróblewski uzyskał uprawnienia zawodowe pilota samolotowego i postanowił przenieść się ponownie do rodzinnego miasta Bydgoszczy.

Początkowo przez okres trzech miesięcy pracował, jako instruktor w Aeroklubie Bydgoskim, ale zwalniające się miejsce w Zespole Lotnictwa Sanitarnego otworzyło mu nowe możliwości.

W 1970 r. otrzymał ponownie nominację na kolejne Mistrzostwa Świata w Marfie (USA). Tym razem startował na szybowcu SZD-36A Cobra 15 w klasie standard. Mimo ostrej konkurencji  na lepszych szybowcach,  zajął wysokie drugie miejsce uzyskując srebrny medal i tytuł wicemistrza świata.

XIII Szybowcowe Mistrzostwa Świata w 1972 r. w Vršac w Jugosławii, przyniosły Janowi Wróblewskiemu kolejny sukces.

Na nowym polskim szybowcu  SZD-43 Orion zdobył złoty medal w klasie standard i otrzymał po raz drugi w swojej  karierze sportowej tytuł mistrza świata.

Po zdobyciu tego tytułu, w 1972 r. międzynarodowa komisja FAI  w uznaniu za zasług dla rozwoju szybownictwa przyznała  Janowi Wróblewskiemu, jako czwartemu Polakowi najwyższe światowe odznaczenie szybowcowe, Medal Lilienthala.

Po tym sukcesie Jan Wróblewski postanowił wycofać się z zawodniczego latania. Na zbliżające się XIV Mistrzostwa Świata w 1974 r. w Australii, pojechał z reprezentacją Polski, ale jako pomocnik kadrowiczów.

Jednak w 1978 r. nadarzyła się okazja i Jan Wróblewski przeniósł się do pracy w ZUA do Gdańska. Praca wiązała się głównie z wykonywanie oprysków środkami chemicznymi pół uprawnych w kraju i za granica, głównie w NRD, Egipcie, Kongo, Sudanie, Etiopii, Iranie, na Mali i w Kenii.

Od 2001 roku jest na emeryturze.

Opracował: Kazimierz W. Chudziński